«’Ολοι μαζί, κανένας μόνος» από το Β'3...

 

Τελικά: «Λογοτεχνία… τέχνας κατεργάζεται»! 

    Οι μαθητές του Β3 ευαισθητοποιημένοι από τα κείμενα που πραγματευτήκαμε στο μάθημα των Νεοελληνικών Κειμένων έγιναν μικροί ποιητές και ζωγράφοι και απέδωσαν μέσα από τα έργα τους το δράμα των προσφύγων, παλαιών και νέων, Ελλήνων και μη, με την τρυφερότητα και ευαισθησία της νιότης τους. Με τέτοια παιδιά ελπίζουμε σίγουρα σε έναν καλύτερο κόσμο! Έναν κόσμο όπου θα είμαστε «’Ολοι μαζί, κανένας μόνος»

Φωτογραφία

Από την άλλη πλευρά της φωτογραφίας

γράφω, για να θυμάμαι,

όχι  «πού» και «πότε» αλλά «ποιος».

 

Είμαι εγώ στη φωτογραφία;

Ή μήπως όχι;

 

Τίποτα δε μας άφησαν

να πάρουμε μαζί μας.

Μόνο αυτή τη φωτογραφία.

 

Αν τη γυρίσετε από την άλλη,

θα με δείτε;

 

«Εσύ είσαι στη φωτογραφία;»,

με ρωτούν.

Δεν ξέρω τι να σας πω.

Ράιαν Μοχάμεντ

 

Πρόσφυγες

Πρόσφυγες.

Του Πόντου και της Μικρασίας.

Πρόσφυγες.

Διωγμένοι απ’ την πατρίδα τους.

Κυνηγημένοι. Ξεριζωμένοι.

Εξαντλημένοι απ’ το μακρύ ταξίδι τους.

Για την Μητέρα Ελλάδα.

Πρόσφυγες και σ’ αυτήν.

Ανεπιθύμητοι.

Αντιμέτωποι με τη σκληρότητα των αδελφών τους.

Πρόσφυγες του Πόντου και της Μικρασίας.

Αδέλφια μας.

Δημήτρης Τενεκετζής-Χρήστος Φλώρος.

Άνθρωποι

Πρόσφυγες και Μετανάστες.

Δυο λέξεις διαφορετικές.

Δυο έννοιες με ομοιότητες και διαφορές.

Άνθρωποι που φεύγουν απ’ τις χώρες τους,

από πολέμους και σκλαβιές.

Άλλοι σαν κυνηγημένοι, για να γλιτώσουν.

Άλλοι πιο εύκολη τη ζωή τους για να νιώσουν.

Πρόσφυγες και Μετανάστες.

Άνθρωποι.

Εμείς;

Τσολακίδου Κωνσταντίνα-Αγγελίδου Ρένια

Δεν ξεχνούν

Τους πρόσφυγες δερωτούν

αν θέλουν να φύγουν,

ν’ αφήσουν την πατρίδα τους.

 

Ο πόλεμος τους κυνηγά,

περνούν τα σύνορα,

σε άλλες χώρες πια.

 

Μα ούτε και εκεί ησυχάζουν

Ακούνε ακόμη τα ουρλιαχτά.

Βλέπουν ακόμη τους νεκρούς τους.

Δεν ξεχνούν.

Στουγιαννίδου Μαίρη