Τα Κάλαντα από τους μαθητές μας στα Κουφάλια και τη Χαλκηδόνα

Τη φετινή χριστουγεννιάτικη περίοδο, μια ομάδα μαθητών του σχολείου μας πήρε την πρωτοβουλία να μεταφέρει το γιορτινό πνεύμα σε γειτονιές των Κουφαλίων και της Χαλκηδόνας. Με συνοδεία της καθηγήτριας Μουσικής Κας Τσαγκαλίδου και του καθηγητή των Εικαστικών Κου Αμιροίδη, οι μαθητές είπαν τα κάλαντα, χαρίζοντας χαμόγελα στους κατοίκους και δημιουργώντας μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα.

Η ομάδα ξεκίνησε την περιοδεία της από τα Κουφάλια, όπου οι μαθητές τραγούδησαν με συνοδεία κιθάρας και κρουστών. Οι γείτονες, μικροί και μεγάλοι, άνοιγαν τις πόρτες τους και συμμετείχαν με χαρά, ενώ κάποιοι από αυτούς συνόδευαν τα κάλαντα με παλαμάκια και τραγούδι. Στη συνέχεια, η ομάδα μεταφέρθηκε στη Χαλκηδόνα, όπου οι μαθητές συνέχισαν να τραγουδούν με την ίδια ενέργεια και ενθουσιασμό.

Η δράση αυτή όχι μόνο έφερε χαρά στους κατοίκους, αλλά ενίσχυσε και την ομαδικότητα και τη δημιουργικότητα των μαθητών μας. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία που συνδύασε τη μουσική και τις τέχνες, και ανέδειξε την αξία της συνεργασίας και της κοινωνικής προσφοράς.

Οι μαθητές μας ανυπομονούν να επαναλάβουν παρόμοιες δράσεις στο μέλλον και συνεχίζουν να εμπνέουν με την πρωτοβουλία και τη δημιουργικότητά τους. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους συμμετέχοντες, καθώς και στους καθηγητές που στήριξαν αυτήν την όμορφη προσπάθεια!

ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ, ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ...

 

Το σχολείο μας συνεχίζοντας την προσπάθειά του για τη διατήρηση της επαφής της

σημερινής γενιάς με την παράδοση, επιχειρεί με τη συνεργασία πάντα των μαθητών της Β΄

Γυμνασίου και των οικογενειών τους μία καταγραφή γνωστών ή λιγότερο γνωστών εθίμων

που αφορούν τις άγιες μέρες που πλησιάζουν:  

τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνια. 

Αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε άλλη μια φορά τις οικογένειες

των μαθητών μας που στέκονται αρωγοί σε αυτήν την προσπάθειά μας με τις πολύ

όμορφες και ενδιαφέρουσες πληροφορίες που δίνουν στα παιδιά μας.

Αρχίζοντας από τα Χριστούγεννα, πολλοί μαθητές αναφέρθηκαν στο έθιμο της

«Γουρουνοχαράς». Δυο μέρες πριν τα Χριστούγεννα όλη η γειτονιά μαζευόταν σε ένα σπίτι

, έσφαζαν το γουρούνι και ετοίμαζαν τον καβουρμά, τις τσιγαρίδες κ.τ.λ. Σε κάποια μέρη

μάλιστα, όπως στα Αηδόνια Γρεβενών, το κρέας βράζεται στην πλατεία του χωριού με

πολλά μπαχαρικά και γίνεται λουκάνικα με πράσο. Όλο το χωριό μαζεύεται και χορεύει

παραδοσιακούς χορούς γύρω από τα καζάνια. Οι γυναίκες έφτιαχναν χριστόψωμα και τα

μοίραζαν σε όλο τον κόσμο. Με το δέρμα του ζώου έφτιαχναν παπούτσια

(γουρουνοτσάρουχα). Σε πολλές περιοχές της Μακεδονίας την παραμονή των

Χριστουγέννων κάνουν το χριστόψωμο που αλλιώς λέγεται και το «μέλωμα του Χριστού».

Το ψωμί παρασκευάζεται με ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι , ροδόνερο, μέλι, σουσάμι, κανέλα,

γαρύφαλλο, για να βρει τροφή ο νεογέννητος Χριστός. Το βράδυ της παραμονής των

Χριστουγέννων έστρωναν το τραπέζι με επτά διαφορετικά νηστίσιμα φαγητά π.χ.

φασόλια, καρύδια, μανταρίνια κτλ. Τα επτά φαγητά συμβόλιζαν τις επτά ημέρες της

εβδομάδας. Άλλο ένα πολύ γνωστό έθιμο είναι τα «κόλιαντα». Συγκεκριμένα το βράδυ της

παραμονής ή (σε άλλα μέρη) της προπαραμονής των Χριστουγέννων ανάβουν στις

γειτονιές μια επιβλητική φωτιά που συμβολίζει τη φωτιά που άναψαν οι βοσκοί στο

σπήλαιο της Βηθλεέμ, για να ζεστάνουν τον Χριστό και αργότερα να διαδώσουν το

χαρμόσυνο νέο της γέννησης του Χριστού. Επίσης η φωτιά συμβολίζει και τη σφαγή του

Ηρώδη και έχει ως «στόχο» να μάθουν οι άνθρωποι για αυτή και να προφυλαχτούν. Για

αυτό και όταν ανάβει η φωτιά, ο κόσμος φωνάζει «Κόλιντα Μπάμπω» που σημαίνει

«Σφάζουν , γιαγιά» Το μάζεμα των ξύλων διαρκεί καιρό και τα κρατούν αποθηκευμένα για

να είναι ξερά. Κάποτε το στήσιμο των ξύλων ξεπερνά τα δέκα μέτρα. Γύρω από τη φωτιά

παρέες μικρών και μεγάλων γιορτάζουν πίνοντας κρασί, τρώγοντας παραδοσιακά φαγητά ,

ενώ η ορχήστρα παίζει παραδοσιακά τραγούδια. Η φωτιά έκαιγε όλη τη νύχτα και όταν

έβγαινε ο ήλιος, οι μάνες έβγαιναν με ένα φτυάρι να πάρουν στάχτη, για να ανάψουν τη

σόμπα. Στην περιοχή μας το έθιμο ονομάζεται «Κόλιντα Μπάμπω». Τα κάλαντα είναι ένα

πασίγνωστο έθιμο που διατηρείται ολοζώντανο και στις μέρες μας, αλλά ίσως κάποιοι δε

γνωρίζουν ότι παλαιότερα, επειδή δεν περίσσευαν χρήματα στον κόσμο, τα παιδιά

έπαιρναν για το τραγούδι τους γλυκά (την τιμητική τους βέβαια είχαν οι κουραμπιέδες και

τα μελομακάρονα), ξηρούς καρπούς και φρούτα. Οι Έλληνες ως ναυτικός λαός δε στόλιζαν

δέντρο αλλά καραβάκι. Ένα άλλο λιγότερο γνωστό έθιμο είναι ότι ανήμερα των

Χριστουγέννων τα παιδιά πήγαιναν σε συγγενικά σπίτια όπου κάθονταν στο έδαφος και

χτυπούσαν ένα ξύλο που τους έδιναν, λέγοντας ευχές όπως «καλές σοδειές», «υγεία»,

«καλές γιορτές». Μετά τη χριστουγεννιάτικη λειτουργία στην οποία πήγαιναν πριν

ξημερώσει όλοι, γύριζαν στο σπίτι για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Παραδοσιακά το

χριστουγεννιατικό τραπέζι περιελάμβανε τσιγαρίδες, χοιρινό κρέας μαγειρεμένο συχνά με

πράσο.

Την Πρωτοχρονιά πέρα από τα γνωστά σε όλους μας έθιμα των καλάντων, της

βασιλόπιτας (η οποία συμβολίζει το φιλανθρωπικό έργο του Αγίου Βασιλείου και φέρνει

τύχη στον τυχερό που θα τύχει το «φλουρί») και τα τυχερά παιχνίδια της παραμονής της

Πρωτοχρονιάς, οι μαθητές μας έφεραν πληροφορίες και για άλλα έθιμα. Το σπάσιμο του

ροδιού είναι ένα από αυτά που οι σπόροι του συμβολίζουν την καλοτυχία και την αφθονία.

Κάποτε μάλιστα συνδυάζεται και με ένα σίδερο που πατάνε όλα τα μέλη της οικογένειας

για να είναι υγιείς, «σιδερένιοι». Τα «Μπαμπάρια» είναι ένα έθιμο που μας θύμισαν

μαθητές με καταγωγή από τη Φλώρινα. Γιορτάζεται την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, για

να είναι καλή η νέα καλλιεργητική χρονιά και εύπορη η γη. Άντρες και αγόρια του χωριού

ντύνονται με στολές ζώων φορώντας κουδούνια στη μέση τους και γυρνάνε σε όλα τα

σπίτια, για να ευχηθούν «καλή γεωργική χρονιά» μαζί με τη «νύφη» που συμβολίζει τη

γονιμότητα της γης. Τη νύφη προσπαθούν να κλέψουν κάτοικοι και επισκέπτες. Η νύφη

είναι ένας άντρας με τοπική νυφιατική ενδυμασία. Η ομάδα μπαινοβγαίνει στις αυλές των

σπιτιών και οι νοικοκυραίοι πρέπει να τους δώσουν τσίπουρο, χοιρινό κρέας, λουκάνικα,

κρεμμύδι, ψωμί και κρασί. Στην προσπάθεια προστασίας της νύφης τα «μπαμπάρια»

«ξυλοκοπούν με τις μαγκούρες που κρατούν τους «κλέφτες». Όλα αυτά γίνονται με

μουσική της τοπικής ορχήστρας η οποία προσφέρει χαρά παίζοντας παραδοσιακά

τραγούδια. Άλλος μαθητής μας με καταγωγή από τη Γεωργία μας είπε ότι την παραμονή οι

οικογένειες ψήνουν «κβερέμπι», ψωμάκια με αλεύρι, νερό, γάλα γιαούρτι και άλλα υλικά.

Ένα ακόμη έθιμο είναι το άνοιγμα της βρύσης, μόλις αλλάξει ο χρόνος, για να φύγει το

κακό της προηγούμενης χρονιάς και να έχουμε τύχη. Σύμφωνα με το «ποδαρικό», ο

πρώτος που θα μπει στο σπίτι με το «δεξί», θα έχει τύχη και αυτός και το σπίτι. Η «Καλή

χέρα» είναι ένα έθιμο που υπάρχει κυρίως στην Κρήτη αλλά και σε άλλα μέρη: τα παιδιά

επισκέπτονται τους συγγενείς ανήμερα την Πρωτοχρονιά για να κάνουν ποδαρικό και να

εισπράξουν χρήματα, την «καλή χέρα». Παλαιότερα η «καλή χέρα» ήταν γλύκισμα. Ένα

εμβληματικό πρωτοχρονιάτικό έθιμο είναι οι «Καμήλες». Πολλά άτομα ντύνονται το πρωί

της Πρωτοχρονιάς με στολές και μάσκες, έχουν πάνω τους κουδούνια και κουβαλάνε μία

«καμήλα». Γυρνάνε από γειτονιά σε γειτονιά, με αποτέλεσμα τα καλικαντζαράκια να

αισθάνονται πώς τα Χριστούγεννα έχουν τελειώσει και πως θα πρέπει να φύγουν εξαιτίας

του ήχου των κουδούνιων. Το «καλαντόνερο» ήταν ένα έθιμο Πόντου. Ξημερώματα, ένα

κορίτσι του σπιτιού πήγαινε στο πηγάδι να φέρει το καλαντόνερο. Πήγαινε και γύριζε

αμίλητη, γιατί αν μιλούσε, θα έχανε τη φωνή της . Το νερό όμως κοιμόταν και για να

ξυπνήσει του χάριζαν δώρα. Πίστευαν ότι στα πηγάδια κατοικούν μάγισσες και για αυτές

προορίζονταν τα δώρα. Με το καλαντόνερο πλένονταν και έπιναν όλοι στην οικογένεια. Τα

κορίτσια λούζονταν με αυτό για να μεγαλώσουν τα μαλλιά τους και να τα κάνουν

πλεξούδες. Το καλαντόνερο γέμιζε όλα τα δοχεία του σπιτιού, γιατί είχε και άλλες χρήσεις.

Το ανακάτευαν με τον αγιασμό των Φώτων και το είχαν σαν φάρμακο. Στον Πόντο επίσης

συνήθιζαν το πρωί της Πρωτοχρονιάς να βάζουν στο σπίτι ένα νεογέννητο αρνάκι και ένα

μικρό παιδάκι για ποδαρικό. Αν πήγαινε καλά η χρονιά, το προτιμούσαν και την επόμενη

χρονιά. Ανήμερα της Πρωτοχτονιάς αγόρια ηλικίας 6-12 ετών γυρνούσαν στο δρόμο

κρατώντας στα χέρια τους ένα μήλο ή ένα πορτοκάλι και οι περαστικοί κάρφωναν πάνω

στο φρούτο ένα νόμισμα.  Όσο για το φαγητό, στο πρωτοχρονιάτικό τραπέζι κυριαρχούσε

το γεμιστό κοτόπουλο (παρατηρώντας μάλιστα ένα σημάδι στο στήθος του καταλάβαιναν

αν θα πάει καλά η χρονιά) και η βασιλόπιτα που το μεσημέρι είναι συνήθως τυρόπιτα ή

κρεατόπιτα. Σε κάποια ωστόσο μέρη η βασιλόπιτα ήταν μπακλαβάς που είχε το φλουρί

που κέρδιζε ο τυχερός..

Καλάντα ψάλλουν τα παιδιά και την παραμονή των Φώτων. Την ίδια μέρα γίνεται ο

αγιασμός των υδάτων για πρώτη φορά και λέγεται «Μικρός Αγιασμός». Ο ιερέας γυρίζει

όλα τα σπίτια και με το Σταυρό και ένα κλωνί βασιλικό «αγιάζει» ή «φωτίζει» (ραντίζει)

τους χώρους των σπιτιών για να φύγει μακριά κάθε κακό. Παλαιότερα, οι λαϊκές δοξασίες

συνέδεαν τον φωτισμό των σπιτιών με την εξαφάνιση των καλικάντζαρων, τους οποίους

φαντάζονταν να φεύγουν περίτρομοι με την έλευση του ιερέα. Ανήμερα των Φώτων

πραγματοποιείται το «πιάσιμο του Σταυρού» από κολυμβητές κατά την τελετή της

Κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού. Νεαρά, κυρίως, άτομα βουτούν στα παγωμένα νερά για να

πιάσουν πρώτα τον Σταυρό και να λάβουν την ευλογία του ιερωμένου, αλλά και να

δεχθούν τις τιμές και τις ευχές των συντοπιτών τους. Σε κάποια μέρη συνηθίζουν μάλιστα

να πλένουν και τις εικόνες στα αγιασμένα νερά. Τελειώνουμε με ένα έθιμο από την

περιοχή της Δράμας που μας γνωστοποίησε μαθήτρια μας, τους «Αράπηδες» το οποίο

συμβολίζει τη μάχη της ζωής και του θανάτου, τη γονιμότητα και την αρχή μιας νέας

εποχής. Οι Αράπηδες, ντυμένοι με προβιές χωρίζονται σε δύο ομάδες, με δύο αρχηγούς να

τους οδηγούν, και βγαίνουν στα σοκάκια του χωριού, προκαλώντας εκκωφαντικό θόρυβο,

για να ξορκίσουν το κακό και να φέρουν το αισιόδοξο μήνυμα της ζωής. Οι δύο ομάδες

ενώνονται στο χώρο που κορυφώνεται το έθιμο, όπου και τους περιμένει ο κόσμος. Οι δύο

αρχηγοί παλεύουν, μέχρι την τελική πτώση του ενός. Ακολουθεί μυσταγωγία γύρω από τον

πεσμένο αρχηγό μέχρι να αναστηθεί.

Χριστουγεννιάτικο BAZZAR στο σχολείο μας..

Την Κυριακή 08-12-2024 πραγματοποιηθηκε Χριστουγεννιάτικο BAZZAR στο σχολείο μας που διοργάνωσαν οι μαθητές-τριες της Γ’ τάξης μας.

Η εκδήλωση αυτή είχε ως στόχο την συγκέντρωση εσόδων τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για τις εκπαιδευτικές τους επισκέψεις /εκδρομές.
Στο μπαζάρ τα παιδιά είχαν:
Α. Χειροποίητες δημιουργίες από τους/τις μαθητές/τριες μας
Β. Χριστουγεννιάτικα στολίδια και κατασκευές
Γ. Σπιτικά γλυκά και λιχουδιές
Δ. Βιβλία, παιχνίδια και άλλες εκπλήξεις.

Ευχαριστούμε πολύ όλους τους γονείς των παιδιών για την στήριξή τους και την ενεργό συμμετοχή τους,στην σχολική μας κοινότητα.

Ένα μεγάλο μπράβο στο δεκαπενταμελές μαθητικό συμβούλιο και στο Διευθυντή του σχολείου μας, Σπυρομήτρο Αθανάσιο, που πάντα μας στηρίζει.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ 3 η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

 “Μπορώ να προσφέρω ό,τι κι εσύ, φτάνει να μου δώσεις τα εφόδια και την ευκαιρία… “

    Το 1992, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ανακήρυξε την 3η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Κάθε χρόνο η μέρα αυτή δίνει ακόμα μια ευκαιρία στην κοινωνία να εστιάσει την προσοχή της στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα ζωής τους και υλοποιώντας μεταρρυθμίσεις που θα αναπτύξουν νέες προοπτικές για την κοινωνική τους ενσωμάτωση. Το 16% του παγκόσμιου πληθυσμού (σύμφωνα με τον ΠΟΥ) πάσχει από κάποια μορφής αναπηρία και καλείται καθημερινά να αντιμετωπίσει προκλήσεις και εμπόδια όπως στιγματισμό και διακρίσεις, αποκλεισμό στις ευκαιρίες εκπαίδευσης και απασχόλησης, μη επαρκή πρόσβαση σε μεταφορικά μέσα, κτίρια, πληροφόρηση, έλλειψη κατάλληλης ιατρικής φροντίδας και υπηρεσιών αποκατάστασης. Τα άτομα με αναπηρία δε ζητάνε απλά να γίνει η ζωή τους ευκολότερη.  

    Στόχος πρέπει να είναι όχι η τυπική, αλλά η πραγματική ισότητα, η οποία σημαίνει ίσες ευκαιρίες στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή. 

    Οι μαθητές της Α΄ και Β΄ τάξης του σχολείου μας τιμώντας αυτή την ημέρα, προσέγγισαν και συζήτησαν με αξιοσημείωτη ευαισθησία και προβληματισμό τα θέματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι άνθρωποι με αναπηρία και που η πολιτεία αλλά και ο καθένας από εμάς έχει ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να συνδράμει, ώστε να αντιμετωπιστούν.  

    Γιατί όπως τόνισε και ένας από τους νεαρούς που πρωταγωνιστούσε στα πολύ ενδιαφέροντα videos που παρακολουθήσαμε, «ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΑΛΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ», ίσοι με τα ίδια δικαιώματα. Αυτά τα δικαιώματα κατονομάζουν οι μαθητές μας στη σχετική εικόνα και με τη γεμάτη αποφασιστικότητα ματιά τους μας κάνουν να πιστεύουμε ότι αυτοί θα δημιουργήσουν έναν καλύτερο κόσμο, γεμάτο ανθρωπιά και ενσυναίσθηση.

ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

 Η λέξη παράδοση είναι παράγωγο ουσιαστικό του ρήματος «παραδίδωμι» που σημαίνει δίνω στα χέρια κάποιου, εμπιστεύομαι κάτι σε κάποιον. Είναι δηλαδή η παράδοση μια διαδικασία, μια «μεταβίβαση» με την οποία μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη ήθη, έθιμα, γνώσεις ή δοξασίες και έτσι διαιωνίζονται. Η επαφή με την παράδοση μόνο καλό μπορεί να προσφέρει στους νέους ανθρώπους. Είναι η σύνδεση με τις ρίζες τους αλλά και ο θεμέλιος λίθος για το μέλλον μέσα από μία διαδικασία αυτογνωσίας. Η παράδοση είναι η αλυσίδα που συνδέει τις γενιές μεταξύ τους. Συνάμα αποτελεί και προϋπόθεση για την ύπαρξη του πολιτισμού. Γιατί ποτέ ο πολιτισμός μιας γενιάς δε δημιουργείται από το μηδέν. Ριζώνεται στο πολιτισμό των γενιών που πέρασαν. Με βάση αυτές τις πεποιθήσεις, οι μαθητές της Β΄ Τάξης του σχολείου μας , με τη βοήθεια των γονέων και των παππούδων τους , θα μας συστήνουν ή θα μας υπενθυμίζουν στοιχεία της παράδοσης τους, αντιλήψεις, έθιμα. Μία πρώτη αρχή γίνεται σήμερα με τα έθιμα που αφορούν τις εορτές της Μικρής Σαρακοστής που διανύουμε.

 Ευχαριστούμε θερμά τις οικογένειες των μαθητών μας που συνέδραμαν στην προσπάθειά μας.

Ξεκινώντας από τα έθιμα της εορτής της Αγίας Αικατερίνης (25 Νοεμβρίου), οι μαθητές μας αναφέρθηκαν στο έθιμο της «αλμυροκουλούρας» που υπάρχει σε κάποια νησιά μας. Σύμφωνα με αυτό, το ξημέρωμα της εορτής της Αγίας, τα ανύπαντρα κορίτσια παίρνουν τρεις χούφτες αλάτι και αλεύρι από τρεις γειτόνισσες τους που παντρεύτηκαν μόνο μια φορά και ζει ο σύζυγος τους και με αυτά ζυμώνουνμια «αλμυροκουλούρα» από την οποία τρώνε πριν κοιμηθούν, πιστεύοντας ότι  στον ύπνο τους θα εμφανιστεί ο μελλοντικός σύζυγος τους προσφέροντας τους νερό να ξεδιψάσουν.

Συνεχίζοντας με την εορτή του Αγίου Αντρέα (30 Νοεμβρίου), είναι διαδεδομένη η πίστη ότι τότε το κρύο «ανδριώνει» ή «ανδριεύει», δηλαδή γίνεται πιο έντονο.

Στις 4 Δεκεμβρίου έχουμε τη γιορτή της Αγίας Βαρβάρας, προστάτιδας του πυροβολικού και των παιδιών(που πολλά είθισται να μεταλαμβάνουν εκείνη την ημέρα), με το γνωστό σε όλους έθιμο της «βαρβάρας» ή κολυβόζουμου. Σύμφωνα με την παράδοση, ο πατέρας της Αγίας που ήταν ειδωλολάτρης, θέλοντας να εξοντώσει τους Χριστιανούς, δηλητηρίασε όλα τα ψωμιά. Η Αγία ενημέρωσε τους χριστιανούς για το σχέδιό του, με αποτέλεσμα όλος ο χειμώνας να βγει γι’  αυτούς με τους φυλαγμένους καρπούς που είχαν σπίτι τους. Προς ανάμνηση αυτού του γεγονότος, οι νοικοκυρές ανήμερα της γιορτής της βράζουν σιτάρι με διάφορους καρπούς και μυρωδικά και δημιουργούν ένα νηστίσιμο χυλό. Τα παιδιά που έχουν καταγωγή από τη Θράκη ανέφεραν ότι θεωρούν ότι το έθιμο ξεκίνησε από τα δικά τους μέρη και ότι χρησιμοποιούν εννέα υλικά: σιτάρι, αμύγδαλα, καρύδια, ρόδι, σταφίδες, κανέλα, ταχίνι, σουσάμι και ψιλοκομμένα φρούτα, κυρίως μήλα. Η «βαρβάρα» μοιράζεται σε σπίτια που η κάθε νοικοκυρά επιθυμεί για την «υγεία» των μελών της οικογένειας. Μαθήτρια μας μετέφερε επίσης ότι στη Μικρά Ασία αυτήν την ημέρα έφτιαχναν τις μελόπιτες. Η Αγία Βαρβάρα τιμάται με εδέσματα και στη Γεωργία. Όπως μας μετέφεραν μαθητές μας με καταγωγή από αυτή, την ημέρα της γιορτής στη Γεωργία φτιάχνουν κυρίως μία πίτα από φασόλια που ονομάζεται «λομπιάνι» .Στην ίδια χώρα μαγειρεύουν επίσης μία πίτα από κολοκύθι ή μια κόκκινη σούπα από παντζάρι.

Την επομένη της Αγίας Βαρβάρας είναι η γιορτή του Αγίου Σάββα. Έλεγαν λοιπόν ότι αυτή την ημέρα ο καιρός «σαββώνει», δηλαδή ότι πέφτει χιόνι και καλύπτει τις καλλιέργειες. 

Ακολουθεί η γιορτή του Αγίου Νικολάου για την οποία οι αγρότες έλεγαν ότι ο καιρός «παραχώνει» και δεν έβγαιναν πλέον από τα σπίτια τους. Χαίρονταν ωστόσο για αυτήν την κατάσταση, γιατί το χιόνι έκανε γόνιμη τη γη τους. Ο άγιος Νικόλαος είναι βέβαια και προστάτης των ναυτικών. Σε πολλά μέρη μαζεύονται τα καράβια κοντά στην ακτή και εκεί ο ιερέας τα «αγιάζει». Αυτήν την ημέρα πολλά σπίτια γιορτάζουν και κάποια από αυτά προσφέρουν στους συγγενείς και φίλους που τα επισκέπτονται νηστίσιμα γλυκά και φαγητά, όπως φασολάδα και ψάρια,  καθώς η γιορτή πέφτει μέσα στη νηστεία των Χριστουγέννων. Ο άγιος Νικόλαος τιμάται ιδιαίτερα και στην Αλβανία, όπως μας είπαν μαθητές μας με καταγωγή από εκεί και πολλές οικογένειες γιορτάζουν με παραδοσιακά φαγητά και γλυκά.

Στις 12 Δεκεμβρίου τιμάται ο Άγιος Σπυρίδων. Για την ημέρα αυτή λένε ότι αρχίζει η ημέρα να μεγαλώνει «σπυρί, σπυρί». Άλλοι πάλι χρησιμοποιούσαν τη φράση «σπυρί, σπυρί» με τη σημασία του σιταριού και τη φώναζαν, γιατί ήθελαν να βγουν τα σιτάρια.

Ημέρα Ευρωπαϊκών Γλωσσών στο σχολείο μας...

 

Κάθε χρόνο στις 26 Σεπτεμβρίου, γιορτάζεται η Ημέρα Ευρωπαϊκών Γλωσσών. 

Οι μαθητές της Α' Τάξης μας χαιρετούν και μας δείχνουν πώς είναι οι λέξεις: 

        " υγεία",

             "ευτυχία", 

                    "αγάπη",

                         "φιλία", 

                                 "ελπίδα", 

                                        "χαρά", 

                                                    "ειρήνη",

                                                             "δύναμη",

                                                                         "αυτοπεποίθηση", 

σε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες. Οι μαθητές μας δημιούργησαν κι εμείς χαρήκαμε αυτό το αποτέλεσμα που είναι τόσο ζωηρό και πολύχρωμο όσο η διάθεση των παιδιών!

                                                                                      Οι καθηγήτριες

                                                                                       Ήρα Γκίντερ

                                                                                       Βασιλική Τουτούκη

                                                                                       Ειρήνη Νίτση

Επιμορφωτική Εσπερίδα

 

Εκδήλωση αποφοίτησης και εορτασμός των 40 χρόνων του Λυκείου μας στην Χαλκηδόνα..

 

Ζήτω η βιβλιοθήκη του σχολείου μας!!!

 Πέρυσι και φέτος άλλαξε κάτι στο σχολείο μας. Η βιβλιοθήκη μας άνοιξε τις πόρτες της και μας υποδέχεται όλους. Ψάχνουμε βιβλία, παίζουμε επιτραπέζια παιχνίδια, παίζουμε σκάκι και φυσικά συναντάμε τους φίλους μας. Φίλους, που σε κάποιες περιπτώσεις τους αποκτήσαμε μέσα σ’ αυτό τον χώρο, την βιβλιοθήκη μας.

****************************************************************************************************

Η δημοσιογραφική ομάδα του Β3 συνάντησε μαθητές και μαθήτριες που συχνάζουν στη βιβλιοθήκη και ζήτησε να πουν  την άποψή τους:

Με ποια αφορμή αρχίσατε να έρχεστε στην βιβλιοθήκη;

Για να διαλέξουμε βιβλία και να παίξουμε επιτραπέζια παιχνίδια, κυρίως σκάκι.

 

Πόσο συχνά έρχεστε στην βιβλιοθήκη;

Σχεδόν κάθε μέρα.

 

Για ποιους λόγους σας αρέσει να συγκεντρώνεστε στη βιβλιοθήκη;

Για να βλέπουμε φίλους και να παίζουμε όλοι μαζί.

 

Κατά τη διάρκεια που βρίσκεστε στην βιβλιοθήκη, προτιμάτε να διαβάζετε βιβλία ή να παίζετε επιτραπέζια παιχνίδια;

Ρίχνουμε μια ματιά στα βιβλία, αλλά παίζουμε κυρίως επιτραπέζια παιχνίδια.

 

Ποια επιτραπέζια παιχνίδια σας αρέσουν περισσότερο;

Παιχνίδια με χαρτιά  όπως το Uno και το σκάκι.

 

Έχετε αποκτήσει καινούργιες φιλίες μέσα στο χώρο της βιβλιοθήκης;

Σίγουρα ναι. Περνάμε χρόνο μαζί και γνωριζόμαστε.

 

Γνωρίζουμε ότι κάποια παιδιά είναι οι υπεύθυνοι για την βιβλιοθήκη. Σας διευκολύνουν όταν χρειάζεστε βοήθεια; Σας λύνουν απορίες σχετικά με κάποιο βιβλίο;

Βεβαίως. Είναι πάντα εκεί για εμάς. Μας λύνουν απορίες και μας προτείνουν βιβλία.

 

Πώς νιώθετε όταν κάποιος άλλος μαθητής γίνεται υπεύθυνος της βιβλιοθήκης;

Είμαστε χαρούμενοι. Δεν μας επηρεάζει. Θέλουμε να υπάρχει πάντα κάποιος για να μας διευκολύνει.

 

 

 

Εσείς, σαν υπεύθυνοι της βιβλιοθήκης, πώς νιώθετε;

Μια χαρά. Δεν είναι κάτι δύσκολο. Εξυπηρετούμε τους μαθητές και καταγράφουμε σε τετράδιο τα βιβλία που δανείζονται τα παιδιά. Νοιώθουμε ωραία γιατί συμμετέχουμε σε μια δράση του σχολείου.

 

Θα θέλατε να προτείνετε κάτι ακόμη για να ενισχυθεί ο ρόλος της βιβλιοθήκης;

Βεβαίως. Θα θέλαμε περισσότερα βιβλία με θέματα σχετικά με την ηλικία μας. Επίσης, θα θέλαμε να επεκταθεί η βιβλιοθήκη στο διάδρομο, βγάζοντας τραπεζάκια έξω. Εννοείται, ότι θέλουμε κι άλλα επιτραπέζια παιχνίδια.

 

Στη συνέχεια μας μίλησε ο πρώτος μαθητής – επισκέπτης της βιβλιοθήκης:

Εγώ είμαι από τα πρώτα παιδιά που επισκέφτηκαν την βιβλιοθήκη. Αντιλήφθηκα από τις πρώτες μέρες ότι οι υπεύθυνοι ήταν πολύ εξυπηρετικοί προς τους μαθητές, βοηθούσαν, τακτοποιούσαν και ταξινομούσαν τα βιβλία. Οι υπεύθυνοι θα πρέπει να έχουν υπομονή και υπευθυνότητα.

 *************************************************************************************************

Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε από τη δημοσιογραφική ομάδα του Β3:

Αγγελίδου Ρένια και Τριχάνη Μαριλένα

Τεχνική υποστήριξη και ηχοληψία: Γιαννακάκης Ιωάννης, Δαζελίδης Παναγιώτης

Βιβλιοθήκη: Οι καθηγήτριές μας που πραγματοποίησαν το όνειρό τους.

 

Oι καθηγήτριες, που οραματίστηκαν την βιβλιοθήκη ως λίκνο διάδοσης γνώσης και κοινωνικής ζωής, εξηγούν τη δράση τους. Η δημοσιογραφική ομάδα του Β3 συνάντησε την κυρία Πολύζου και την κυρία Γκίντερ.

*********************************************************************************

Για ποιο λόγο σκεφτήκατε να ανοίξετε την βιβλιοθήκη κατά τη διάρκεια των εικοσάλεπτων διαλειμμάτων;

Τα είκοσι λεπτά είναι αρκετός ώστε να λειτουργήσει η βιβλιοθήκη, ενώ το πεντάλεπτο διάλειμμα δεν επαρκεί. Στόχος μας είναι να λειτουργεί και τα δύο εικοσάλεπτα, ώστε να αποτελεί έναν εναλλακτικό τρόπο ξεκούρασης και κοινωνικοποίησης των μαθητών μας.

 

Ποιος είναι ο αριθμός των βιβλίων που υπάρχουν στη βιβλιοθήκη;  Ποια θεματολογία καλύπτουν;

Έχουμε περίπου 1500 βιβλία με ποικίλη θεματολογία: λογοτεχνία, ιστορία, επιστήμες, ψυχολογία, θεολογία, τέχνη κ.τ.λ .

 

Γιατί σκεφτήκατε να εντάξετε επιτραπέζια παιχνίδια στη βιβλιοθήκη; Ποιος είναι ο αριθμός των επιτραπέζιων παιχνιδιών;

Όπως προείπαμε, επιθυμία μας ήταν να αποτελέσει η βιβλιοθήκη μία εναλλακτική πρόταση για την ξεκούραση και κοινωνικοποίηση των μαθητών μας. Ξεκούραση και κοινωνικοποίηση μπορεί να υπάρξει για τα παιδιά χωρίς παιχνίδι; Τα παιχνίδια μας δεν είναι πολλά αλλά καλύπτουν, πιστεύουμε, σε μεγάλο βαθμό τα ενδιαφέροντα των παιδιών.

 

Έχετε σκεφτεί να εμπλουτίσετε τη βιβλιοθήκη με περισσότερα βιβλία; Θα προσθέσετε και άλλα επιτραπέζια παιχνίδια;

Έχουμε αρχίσει την προσπάθεια να εμπλουτίσουμε τη βιβλιοθήκη μας με περισσότερους τίτλους βιβλίων μέσω δωρεών. Προς αυτήν την προσπάθεια κινητοποιήσαμε τους μαθητές μας και ήδη έχουν έρθει κάποια βιβλία. Η προσπάθεια οπωσδήποτε θα συνεχιστεί. Φυσικά θα θέλαμε και περισσότερα παιχνίδια.

 

Υπάρχουν πράγματι υπεύθυνοι / ες μαθητές / τριες στη βιβλιοθήκη που σας αντικαθιστούν όταν απουσιάζετε;

Φυσικά υπάρχουν και τους ευχαριστούμε πολύ! Η βοήθεια τους είναι πολύτιμη όχι μόνο αν χρειαστεί να απουσιάσουμε για λίγο, αλλά και όταν είμαστε παρούσες.

 

Εκτός από το δανεισμό, τη μελέτη βιβλίων και τα επιτραπέζια παιχνίδια, ποιες άλλες δράσεις πραγματοποιούνται στον χώρο της βιβλιοθήκης;

Στον χώρο της βιβλιοθήκης συζητάμε, γιορτάζουμε, ζωγραφίζουμε, στολίζουμε, επικοινωνούμε! Παράλληλα, όχι όμως μέσα στη βιβλιοθήκη μας που είναι μικρή, μία φορά την εβδομάδα, κάθε Τετάρτη, έχουμε και τη δράση της Φιλαναγνωσίας!

 

Οι μαθητές ανταποκρίνονται σε αυτό το εγχείρημα σας; Πόσα, περίπου, παιδιά επισκέπτονται την βιβλιοθήκη κάθε μέρα ή κάθε μήνα;

Οι μαθητές που έρχονται στο χώρο της βιβλιοθήκης σταθερά είναι κυρίως μαθητές της πρώτης τάξης, λιγότεροι της δευτέρας και της τρίτης. Δεν μπορούνε να υπολογίσουμε τον αριθμό, αλλά είναι αρκετοί. Μάλιστα, επειδή ο κύριος χώρος της βιβλιοθήκης είναι μικρός, έχουμε επεκτείνει τη λειτουργία της και στο διάδρομο που τον χρησιμοποιούν τα παιδιά μας για να παίξουν καθισμένα κατά παρέες σε μαξιλαράκια.

 

Έχετε ξανακάνει παρόμοιες δράσεις και σε άλλο σχολείο;

Ναι, και οι δύο, για αυτό και πολύ εύκολα γίναμε ομάδα, για να αξιοποιήσουμε την εμπειρία μας στο νέο μας σχολείο.

 

Πιστεύετε ότι όλο αυτό το όραμα της ανοιχτής βιβλιοθήκης βοήθησε κάποια παιδιά;

Αδιαμφισβήτητα. Τώρα πια κάθε παιδί δεν έχει λόγο να είναι μόνο, όλοι μπορούν να μπουν στην παρέα της βιβλιοθήκης.

 

 

Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε από τη δημοσιογραφική ομάδα του Β3:

Μοχάμεντ Ράιαν και Χεκουρανάï Κλοένα

Τεχνική υποστήριξη και ηχοληψία: Γιαννακάκης Ιωάννης, Δαζελίδης Παναγιώτης